همه ساله با فرار رسيدن نيمه شعبان ، مهديه تهران محل برگزاري يكي از باشكوه ترين جشنهاي ولادت امام زمان ( عج ) بود . نيمه شعبان سال 1398 ه ق با روزهاي پرشور حركتهاي مردمي عليه نظام سلطنتي همزمان گرديد . به دنبال پرسشهاي مكرر از امام خميني در خصوص برپايي جشنهاي شعبانيه ، معظم له طي اعلاميه اي ضمن تحريم برپايي جشنها فرمودند :

« ... رژيم منحط براي مسلمين ايران عيدي نگذاشته است . دست شاه تا مرفق به خون ملت ايران فرو رفته و در حال حاضر ملت عزيز در عزاي خود نشسته ، چگونه ممكن است كسي نظر دهد كه جشن بگيرند و شادماني كنند ... »

مسئولان مهديه تهران كه از مدتها قبل در تدارك برپايي جشن نيمه شعبان بودند ، به تبعيت از اين فرمان از برگزاري جشن خودداري نمودند . اين اقدام انقلابي باعث خشم و عصبانيت رژيم شد . در پي اين اتفاقات حجه الاسلام كافي با فشار ساواك به مسافرتي رفت كه ديگر برگشت نداشت . وي به همراه خانواده و راننده خود عازم زادگاهش مشهد مقدس گرديد . در صبح روز جمعه پانزده شعبان 1398 ق برابر با سي تير 1357 پس از اقامه نماز صبح در مسجد شيروان هنوز سي كيلومتر از شهرستان قوچان فاصله نگرفته بودند كه اتومبيل آنها دچار سانحه شده و روح ملكوتي حجه الاسلام كافي به آسمان پر كشيد . بستگان وي پس از اطلاع از حادثه به قوچان آمده و همان روز جنازه وي را به مشهد برده و در مسجد جعفري ها قرار دادند . با انعكاس اين خبر در مطبوعات جمعيت زيادي خود را ‎آماده تشييع جناز وي نمودند . خصوصاً اينكه بسياري سانحه تصادف را توطئه ساواك مي دانستند .

صبح مورخ 31/4/57 مراسم تشييع از ميدان فردوسي مشهد به طرف حرم مطهر امام رضا (ع) آغاز گرديد . مراسم تشييع به تظاهراتي عليه رژيم تبديل و به سبب تيراندازي چند نفر كشته و مجروح گرديدند .

پس از طواف جنازه در حرم مطهر و اقامه نماز ميت توسط آيه الله سيد عبدالله شيرازي ، براي آرام كردن جو عمومي مشهد جنازه در همان روز به تهران منتقل گرديد . مردم زيادي در فرودگاه منتظر بودند ولي جنازه با نظارت ساواك به سرعت به پزشكي قانوني منتقل گشت . ساواك تهران و شهرباني به سرعت تشكيل جلسه داده و با توجه به نگرانيهاي استاندار خراسان در مورد بازگشت جنازه به مشهد و ايجاد ناآرامي در شهر از يك سو و احتمال بروز ناآرامي در تهران از سوي ديگر تصميم به دفن بدون تشريفات وي در خواجه ربيع مشهد گرفتند . تنها به خانواده وي اجازه دادند كه در ساعت 10 شب مورخ 1/5/57 جنازه را بدون اطلاع هيچكس به مهديه برده و مراسم مختصري را برگزار نمايند . بلافاصله پس از مراسم جنازه به فرودگاه منتقل و در ساعت يك بامداد 2/5/75 وارد مشهد و شبانه در خواجه ربيع دفن گرديد . از آنجا كه ساواك بيم ربوده شدن جنازه را توسط مردم مي داد كليه جريانات مزبور با نظارت دقيق ساواك صورت گرفته و پس از دفن نيز تذكرات شديدي را مبني بر عدم برگزاري هر گونه مراسمي در خواجه ربيع به خانواده وي دادند . آيات عظام گلپايگاني ، مرعشي نجفي ، سيد احمد خوانساري و بسياري ديگر از علماء با انتشار اعلاميه هايي ضمن عرض تسليت با خانواده وي و مردم داغدار اظهار همدردي نمودند . شهر مشهد در غم فرو رفت اولين مجلس ختم به دعوت آيه الله سيد احمد خوانساري در مسجد حاج سيد عزيزالله تهران تشكيل شد . در بسياري از شهرها از جمله قم ، مشهد ، كرمانشاه ، رشت ، كاشان ، اصفهان و ... مجالس ختم و بزرگداشت برقرار شد . در غالب اين مجالس سخنرانان ضمن بزرگداشت خاطره مرحوم كافي به افشاگري عليه رژيم شاه پرداختند و بدنبال آن تظاهرات خياباني برپا مي شد .

حجه الاسلام علي دواني در اين باره مي نويسد :

« در ايامي كه مرتب در تهران و شهرستان ها قيام مردم مسلمان بر ضد رژيم طاغوت وسعت بيشتري به خود مي گرفت ، در ماه شعبان 98 مرگ نابهنگام مرحوم شيخ احمد كافي خراساني ، واعظ معروف رخ داد ... مرگ او موجي از غم و اندوه در ميان ارادتمندانش و عامه مردم مسلمان و روحانيون پديد آورد . به خصوص كه گفته شد تصادف هم عمدي بوده است . والله العالم .

در اين حادثه مردم تهران و مشهد و ديگر شهرستانها نفرت بيشتري نسبت به دستگاه جبار پيدا كردند و مرگ مرحوم كافي ضربه كوبنده ديگري بر پيكر رژيم ضد مردمي وارد ساخت ... »

و اين شعر بود كه نقش اعلاميه هاي ترحيم آن مرحوم گرديد :

آنكه يك عمر گفت مهدي جان ؛ داد در روز عيد مهدي ، جان

طوبي له و حسن مآب